In de eerste plaats is rondom de collegevorming afgesproken dat de klokkentoren zou blijven staan als de Rooms-Katholieke kerk zijn functie zou verliezen en gesloopt zou worden. De ChristenUnie bleek nodig om het college aan deze afspraak te houden. Sterk Meppel en het CDA hielden zich aan de afspraak toen het college met het voorstel kwam om de klokkentoren toch te slopen. De VVD wilde hun partijgenoot in het college niet afvallen en viel uit de coalitieboot, de ChristenUnie wist te voorkomen dat nu al afscheid werd genomen van de klokkentoren.

Argumenten
De argumenten voor het slopen van de klokkentoren waren niet sterk. Er is straks, zo werd gezegd, geen sprake meer van een kerktoren omdat de kerk gaat verdwijnen. Als de klokkentoren zou blijven bestaan, zou Actium geen goed plan kunnen maken.
Het eerste argument was al bekend op het moment van de afspraak tussen de coalitie en het tweede argument speelt de ontwikkelaar juist in de kaart en helpt hem om niet creatief te zijn met de voorwaarden die je als gemeente stelt.

Een duidelijke visie
De stedenbouwkundige randvoorwaarden waren niet spectaculair. In de binnenstad moet je goed letten op kwaliteit en daardoor moet je meer aan een gebied meegeven dan een ontwikkelaar wil. Als gemeente moet je visie hebben en aangeven welke kwaliteit je voor een gebied wilt hebben. In de raad zijn daarvoor drie verschillende mogelijkheden genoemd: een beeldkwaliteitsplan, een vervolg van het Masterplan Grote Oever en de uitwerking van de Binnenstadsvisie. Op basis van een duidelijke visie kunnen ontwikkelaars dan nieuwe plannen maken.
De wethouder nam in de commissie nauwelijks deel aan de discussie, herhaalde wat argumenten en legde de verantwoordelijkheid bij de gemeenteraad. Die nam die verantwoordelijkheid en stemde niet in met het voorstel.
Toen kwamen de dreigementen zoals we dat ook zagen bij het referendum voor de Europese Grondwet in 2005. Allerlei doemscenenario’s kwamen te voorschijn. Er zou een verpauperd gat ontstaan, waar geen ontwikkelaar meer heil in zag. Met name de Partij van de Arbeid bediende zich van dergelijke argumenten. Jammer dat een bestuurderspartij als de PvdA zich van zulke goedkope argumenten bedient en daarmee de eis van kwaliteit onbekommerd laat vallen.

Discussie met de pers
Pas nadat de gemeenteraad op 11 oktober het besluit heeft genomen niet in te stemmen met beide voorstellen en de wethouder verzocht had een beeldkwaliteitsplan op te stellen, laat wethouder Dohle van zich horen. Op de radio, een dag later en dat publiceert de krant van maandag.
Van hem mag de klokkentoren gesloopt worden, zo zegt hij. En de ambtenaren kunnen het werk amper aan. En dan moeten ze van de raad ook nog een beeldkwaliteitsplan maken.
De wethouder gaat op het verkeerde moment en op de verkeerde plaats de discussie aan. Niet met de gemeenteraad, maar met de pers. Eigenlijk gaat hij de discussie niet aan. Hij gaat de discussie uit de weg in de gemeenteraad en ventileert zijn mening op de radio. Dat wordt vervolgens in de krant gezet. Een valse start voor wethouder Dohle.

Welke argumenten?
Ook inhoudelijk is er het nodige op zijn argumentatie aan te merken. Dat de klokkentoren gesloopt mag worden, is in het bovenstaande al voldoende weerlegt. Nu komt hij met de werkdruk voor de ambtenaren. Dat is al helemaal geen sterk argument als het college in dezelfde krant aangeeft dat ze geleidelijk aan afscheid kunnen nemen van 10 ambtenaren. Bovendien, als je je als college qua formatie zo vastlegt dat een verzoek vanuit de gemeenteraad niet kan worden gehonoreerd, dan doe je iets niet goed.

Daarmee zijn de volgende conclusies te trekken uit de behandeling van dit onderwerp:
- de gemeente gaat alsnog een visie opstellen voor dit gebied van de binnenstand
- wethouder Dohle maakte geen sterke start als wethouder. Hopelijk pakt hij zijn andere dossiers wat beter aan.

Gert Stam.