Op 1 juni 2005 mogen we, voor zover ik weet, voor het eerst in de geschiedenis naar de stembus voor een referendum. Stemmen we in met de grondwet of doen we dat niet?

Nu is Europa altijd een merkwaardig fenomeen. Er gebeuren nog wel eens dingen, waarbij duidelijk is dat het democratisch proces in de besluitvorming wat twijfelachtig is. En dat wordt niet eens verborgen. Neem nu de as Parijs – Berlijn. Europa bestaat weliswaar uit 25 landen, maar als Chirac en Schröder het ergens over eens zijn, dan gaat het door, zo lijkt het. Ook bij de Europese grondwet is dat het geval. Er ging zelfs het gerucht dat het referendum in Nederland niet door zou gaan, wanneer de Fransen de grondwet zouden verwerpen, want dan hadden we een probleem. Ik heb niet begrepen dat er ook een probleem was als Nederland in meerderheid tegen de Europese grondwet zou stemmen.

 

Als ik me goed herinner, heeft zoiets dergelijks ook plaatsgevonden bij de invoering van de euro. In landen met een referendum was dat nog wel eens een eurootje op z’n kant. Maar het proces werd doorgezet. In Nederland is en was ook veel scepsis over de euro. Maar eerst onlangs bleek, ferme taal van Zalm ten spijt, dat er inderdaad iets mis gegaan is met de omzetting van de gulden in de euro. Dat werkt natuurlijk niet mee aan het vertrouwen in de Europese politiek.

 

Dat betekent natuurlijk niet dat we met de kretologie rondom Europa mee moeten gaan. Tegenstemmen omdat er onderhandelingen worden gestart met Turkije? Tegenstemmen vanwege de Bolkensteinrichtlijn? Tegenstemmen omdat het democratisch proces ondoorzichtig en soms verwerpelijk is? Dat lijkt me niet. Dat gebeurt allemaal ook wel zonder grondwet.

Het gevoel dat mij bekroop toen ik hoorde van de Europese grondwet was: een grondwet maak je voor een land, omdat je een gezamenlijke grondslag wil uitdragen. Het standpunt dat  GPV en RPF en later de ChristenUnie huldigen is en was: samenwerking tussen souvereine staten is goed, zeker economisch. Kijk maar eens welke welvaart de EU landen als Ierland en Portugal hebben gebracht. Een welvaart als de onze gun je anderen ook. Maar doen alsof je een land bent of wilt worden, gaat me een stap te ver.

 

De tegen-campagne van de ChristenUnie valt me wat tegen. Mensen bang maken is niet goed. En ook hier worden onderwerpen aan de kaak gesteld die ook zonder grondwet plaatsvinden.

Ik kwam onlangs in mijn boekenkast een van de eerste gezamenlijke uitgaven van GPV en RPF tegen. Het heet “Gelukkig is het land” en gaat over de publieke moraal in de maatschappij. Het is geschreven in 1996. Het slot gaat over Europa en de Nederlandse natie-staat. Daarin staat onder meer: “Ingezien moet worden dat de invloed van een federatief Europa met verregaande bestuursmacht een belemmering vormt voor de ontwikkeling van de Nederlandse samenleving. Gekozen moet worden voor een Europa met een ‘confederatieve’ structuur, dat aan de ene kant recht doet aan de verworvenheden van een Europese vrede en aan de andere kant recht doet aan het politiek-culturele leefklimaat.”

Dat is wat mij betreft nog actueel en daarom ben ik van plan tegen de Europese Grondwet te stemmen.

 

Wat heeft dit nu met Meppel te maken, zoals was aangekondigd?

Daarover een volgende keer.