De boeken gaan er vaak over dat het ene kind de keuzes begrijpt en soms in eigen leven overneemt en dat het andere kind zich verzet tegen de keuzes en voor of na de dood van de ouders met verwijten komt. Juist in deze vakantie zet het me aan het denken, want dit is de vakantie waarin ik nadenk of ik in de politiek verder ga of stop. Wat zullen de kinderen later zeggen? ‘Je was er nooit’? Of: ‘Je luisterde nooit als ik wat zei’? Gelukkig praten we er samen over en dan ontstaat er over en weer begrip voor de keuzes die je maakt. Maar in alles maak je als ouders keuzes, neem je beslissingen en dat heeft gevolgen voor het hele gezin. Of ze het nu leuk vinden of niet. Maar je snapt elkaar en kunt samen verder.
Dat doet me ook denken aan de taak van gemeenteraadslid. Met 23 mensen neem je beslissingen voor al de ruim 30.000 inwoners, voorbereid door een college, bestaande uit 4 personen en een paar honderd ambtenaren. Gaan we door met de subsidie of stoppen we er mee? Krijgen de burgers minder te besteden dan eerder en wat krijgen ze dan nog wel? Beslissingen die niet gemakkelijk zijn, maar die je wel moet nemen, omdat je daarvoor bent aangesteld. Zullen ze het begrijpen? Zullen ze met verwijten komen? ‘Je bent niet bereikbaar’? ‘Je luistert niet naar geluiden uit de samenleving’? De ChristenUnie doet vaak verslag van de standpunten en het stemgedrag in de raad via de website en via twitter en Facebook. Soms krijgen we reactie. Maar of de burgers dat voldoende vinden? In tegenstelling tot een gezin, mogen de inwoners een keer per 4 jaar stemmen. En dat is steeds vaker: zeggen wat je er van vond. Dat betekent dus voor de komende verkiezingscampagne: goed blijven uitleggen wat we de afgelopen vier jaar voor de stad hebben gedaan. En vertrouwen wekken dat onze opvatting de komende vier jaar goed voor het samen leven in Meppel is. Werk aan de winkel het komende seizoen voor lijsttrekker en team van de ChristenUnie!

Gert Stam