Landelijk is er een mogelijkheid om in de regering te komen. Dat had tot voor kort niemand gedacht. Dat is een grote uitdaging voor Andre Rouvoet, Arie Slob en de anderen om daar op een verstandige manier mee om te gaan. Dus, trots op de ChristenUnie?

Nee, bang voor de ChristenUnie. Wie een beetje op internet de berichtgeving volgt rondom de formatie en daarbij ook de reacties van de ‘gewone man’ volgt, leest bij veel mensen angst voor de ChristenUnie, al dan niet verpakt in felle en lelijke bewoordingen.
De ChristenUnie in de regering! En nog wel zo dat ze een doorslaggevende positie krijgt in de regering. Daar moeten we toch niet aan denken. Abortus moet weer illegaal en homo’s ‘mogen’ niet meer.
De hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad noemde dat CU-bashing. Daarmee bedoelde hij dat de ChristenUnie stelselmatig zwart wordt gemaakt, om het christelijk geloof en de keuzes die de ChristenUnie daardoor maakt, in een kwaad daglicht te stellen.

Ik geloof dat er meer aan de hand is dan het zwart maken van de ChristenUnie. Ik proef oprechte angst voor een regering met de ChristenUnie. Dat is toch wel wat. Angst voor de ChristenUnie. Maar zo nieuw is dat niet. Ik herinner me nog goed de angst die er bij ons heerste op het moment dat er een paars kabinet werd gevormd. Nu gaan de remmen los, zo werd gevreesd. En alhoewel minister-president Kok nadrukkelijk zei dat hij minister-president van alle Nederlanders was, gingen inderdaad de remmen los. Minister Wijers, die op zondagochtend aan het klussen was en zich stoorde aan het feit dat hij geen materiaal kon halen op het moment dat hij het nodig had.
Drie homoseksuele leden van de drie paarse fracties die samen ‘probeerden’ of een homohuwelijk er door zou komen. Terecht waren we bang voor zulke besluiten. Niet alleen voor de besluiten zelf, die naar onze mening strijdig zijn met Gods Woord, maar ook met de uitwerking daarvan. Jonge mensen die niet werden en worden aangenomen bij winkelketens omdat ze bij het sollicitatiegesprek aangaven niet op zondag te willen werken. De ambtenaar van de burgerlijke stand in Leeuwarden, die om principiële redenen weigerde om een homohuwelijk te sluiten en werd ontslagen.

Hoe ervaren we nu dat de mensen bang zijn voor ons? Is het ‘net goed, we zullen er uit halen wat er in zit’? Of zijn we hierin anders? Zijn we een partij van wraak en terugpakken of zijn er andere manieren? Aan de andere kant: hoe acceptabel is het dat we in ons verkiezingsprogramma flinke standpunten hierover innemen en in de coalitieonderhandelingen daarover zouden zwijgen of deze standpunten bagatelliseren?

Hierin komt het aan op wijsheid. Wijsheid voor Andre Rouvoet en zijn team. Wijsheid voor alle politici van de ChristenUnie. De wijsheid die Salomo vroeg om onderscheid te maken tussen recht en onrecht (1 Koningen 3), zodat er vrede in het land is. Ook in Nederland moet er, zowel zonder als met de ChristenUnie in de regering, vrede zijn onder de mensen in het land. En geen angst.

Gert Stam