Onze fractie had direct na de verkiezingen de brief van de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken in de raad ter sprake gebracht, waarin werd geadviseerd om een raadsbrede commissie in te stellen die de integriteit van de te benoemen wethouders beoordeelt. De burgemeester beloofde tot twee keer toe met een voorstel te komen, maar liet het er bij zitten. Je vraagt je af: waarom kwam hij niet met een voorstel?
Dat leidde er toe dat het onderwerp ter sprake kwam op het moment dat de coalitiepartijen meldden dat ze ‘er uit’ waren en dat ze een week later de wethouders wilden benoemen. Nog steeds geen voorstel van de burgemeester. Er bleek één avond gereserveerd voor die commissie. Toen de oppositie stelde dat dit te weinig was (voorbereiden, horen, uitwerken), wilden de coalitiepartijen van het voorstel af. ‘Wat was er nou eigenlijk uit te zoeken met drie bekende wethouderskandidaten?’ Dat was de teneur van de coalitie. Er werd een sfeer opgeroepen als zou de oppositie deze commissie willen gebruiken voor politiek gewin. Hoogst ongepast als de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken zelf met het voorstel komt!

Uiteindelijk kreeg de raad de mogelijkheid om twee dagen in te plannen voor de commissie. Maandagavond de voorbereiding en dinsdagavond het horen van de wethouders. Daarna moest het verslag nog worden opgesteld en donderdag de beëdiging. Erg strak gepland, maar hulde aan de griffie voor de soepele medewerking.
In de voorbereidingsvergadering van maandag waren alle zaken door alle fracties in eensgezindheid zorgvuldig voorbereid. Ook de vraag of het horen in de openbaarheid moest. De meeste fracties vonden dat dit mogelijk moest zijn. De vertegenwoordiger van Sterk Meppel drong er sterk op aan om de hoorzitting niet de openbaarheid te houden. Zijn argument was: we zouden de wethouderskandidaat iets kunnen vragen, waarvan hij of zij het niet prettig vindt dat dit in de openbaarheid gevraagd wordt. Dan brengen we hem of haar in verlegenheid. De commissie heeft dat verzoek gehonoreerd en ingestemd met het horen in beslotenheid. Daarbij werd wel afgesproken dat de verslaglegging in de openbaarheid komen. Dan zou in overleg met de wethouderskandidaten de eventuele heikele punten kunnen worden afgestemd.
De vertegenwoordiger van Sterk Meppel had er kennelijk redenen voor om dit voorstel te doen. Op het eerste gezicht lijkt het op zorgvuldigheid.
Toen kwam de super-openbaarheid van kandidaatwethouder Jansen. Op internet was zij het overduidelijk niet eens met de beslotenheid en zij zou er voor zorgen dat de hoorzitting openbaar werd. Afgezien van het feit dat de commissie daar zelf helemaal geen bezwaar tegen had, omdat nagenoeg alleen haar partijgenoot openbaarheid wilde voorkomen, is het niet aan degene die gehoord wordt om ferm te roepen dat die wel eens zal zorgen dat de commissie iets zal doen of laten. Dat geeft geen blijk van gevoel voor verhoudingen.

Conclusies
We kunnen een paar conclusies trekken uit het voorval:
1.    De gemeenteraad heeft in werkbijeenkomsten al verschillende keren gesproken over integriteit, maar als het in de praktijk moet worden gebracht, weet niet iedereen er even goed mee om te gaan.
2.    De burgemeester blijkt geen hoeder te zijn van een objectieve integriteitstaak van de gemeenteraad.
3.    Sterk Meppel is over dit punt verdeeld. Terwijl de vertegenwoordiger in de commissie probeert openbaarheid te voorkomen, doet de wethouderskandidaat haar best openbaarheid te bereiken. Wat is nu het standpunt van Sterk Meppel?

Er is afgesproken dat deze werkwijze een evaluatie zal hebben. Dat lijkt mij dringend noodzakelijk! Daarbij zal aan de orde moeten komen of wij als raad integriteit niet alleen in woord, maar ook in daad willen belijden.

Gert Stam.