Daarbij bespeur ik een omslag in de manier van werken. Sinds de invoering van het dualisme hebben we in Meppel steeds gewerkt aan een duale werkwijze. Er werd steeds minder gedacht in coalitie tegenover oppositie en steeds meer in raad tegenover college. De raad gaf (bestuurs)opdrachten aan het college en nam, vaak raadsbreed of met wisselende politieke meerderheden, voorstellen aan.

Het politieke debat is daarmee opener en aantrekkelijker geworden voor de burger. Er werd minder in achterkamertjes geregeld (in Meppel hebben we namelijk geen Torentje) en meer in het openbare debat. Als gemeenteraad kregen we zelfs weleens het compliment dat Meppel één van de meest duale gemeenten van Drenthe was geworden.

Inmiddels lijkt daar verandering in gekomen. De onderlinge verhoudingen in de coalitie staan onder druk en de ambities van het college kosten teveel. Schijnbaar hebben de coalitiefracties te weinig zelfvertrouwen om raadsbreed te zoeken naar oplossingen. Wel een opvallend verschil met enkele jaren geleden. In 2004 werd in de zomerperiode met een raadsbrede commissie en de financieel ambtenaren gewerkt aan een forse bezuinigingstaakstelling. In 2005 heeft een raadsbrede werkgroep de kerntakendiscussie gecoördineerd. Waarom nu als coalitie in een hoekje gekropen?

Deze manier van werken is ook niet goed voor het draagvlak van de politiek. De uitkomsten van het proces zijn belangrijk, wat in de besluitvorming heeft meegespeeld is zeker zo belangrijk. Dan wordt er gewerkt aan draagvlak voor ingrijpende beslissingen, niet door achter de schermen het compromis voor te koken. De burger van Meppel mag weten welke afwegingen zijn gemaakt. Als men inbreng wil geven, moet daar de ruimte voor zijn. Nu lijkt die ruimte veel te beperkt te worden.

Coalitie, het kan nu nog. Zet de luiken open tijdens het proces en betrek de burger en de andere raadsfracties bij de meningsvorming en de voorbereiding van de besluiten.

Roel Veerman