We hebben daar als raad al eens over gesproken. Eerlijk gezegd is dat gesprek voor mij op een teleurstelling uitgelopen. We wisten samen goed te formuleren dat integratie belangrijk is, maar we wisten er eigenlijk geen handen en voeten aan te geven.
Maar afgelopen donderdag eindelijk het eerste debat daarover. Het was door onze fractie aangevraagd en dat had te maken met de vragen die Myriam Jansen van Sterk Meppel gesteld heeft aan het college. Deze vragen gingen over de provinciale prijs van de Marokkaanse Vereniging en het (be)stuurloos zijn van de Vereniging op dit moment.
Ik had de vragen gesteld om dat in vond dat Myriam Jansen haar vragen nogal suggestief stelde. Zij gaf aan geen hoge pet op te hebben van het voormalige bestuur en vond de prijs eigenlijk niet op zijn plaats (vrije interpretatie van mijn kant).
In de bespreking gaf zij aan zich als spreekbuis van een aantal ontevreden Marokkaanse vrouwen op te stellen en zei dat ze vond dat de Marokkaanse Vereniging geen wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan integratie in Meppel.
Ik heb aangegeven dat ik het jammer vond dat ze geen contact heeft gehad met de bestuursleden zelf en dat ze zich over het werk negatief uitlaat. Dat is niet in het belang van integratie en bovendien is het niet waar. De bestuursleden waren mensen die de jongeren goed wisten aan te spreken, ze positief te behandelen, waardoor de Marokkaanse gemeenschap in Meppel een gerespecteerde groepering is.
Een dergelijke manier van praten en de pers zoeken bevordert een goed samenleven in Meppel niet.
Ik heb daar zelf inhoudelijk over doorgesproken met vertegenwoordigers van het oude bestuur en ik heb ook contact gezocht met degene die vanuit de Marokkaanse gemeenschap probeert om weer een bestuur van de vereniging te krijgen. Ik ben van mening dat de Marokkaanse Vereniging als spreekbuis een belangrijke rol vervult in de samenleving.
Verbazingwekkend was de bijdrage van de Partij van de Arbeid in de discussie. Woordvoerder Annie Huisman wist niet anders bij te dragen dan dat ze het verkeerd vond dat dit onderwerp in de commissie aan de orde werd gesteld. Daarmee lijkt de Partij van de Arbeid in Meppel op de Partij van de Arbeid in Rotterdam van voor het Pim Fortuyn-tijdperk. Er niet over praten is het beste voor de samenleving. Als de PvdA Meppel de laatste jaren wat om zich heen had gekeken in Nederland, dan was hun bijdrage aan deze discussie vast wat vruchtbaarder geweest.
Ook het CDA vond deze discussie niet nodig, maar vond aan de andere kant wel dat het debat over integratie moest blijven. Hoe dat dan vorm krijgt, blijft voor mij dan onduidelijk.

De les die ik uit dit debat heb geleerd is dat we als gemeenteraad wel eensgezind roepen dat integratie een belangrijk onderwerp is maar daar weinig invulling aan geven. Als we dan een praktisch voorbeeld bespreken, blijkt verder dat we nog grondig van mening verschillen en een discussie daarover het liefst uit de weg gaan. Voor mij reden om het onderwerp met des te meer urgentie op de politieke agenda te krijgen en te houden.

Gert Stam.