Vorige week was er sprake van twee wethouders die zelf de keuze maakten om de politiek vaarwel te zeggen. Voor Wim Zwaan was het een zeer onverwachte wending in zijn politieke carrière. Bij Rinus Scholtus lag dat weer wat anders. Zijn kansen op vervolg van zijn werk als wethouder zag hij aan met de uiterlijke rust en het geduld van een monnik. Mocht het hem gegeven zijn dan zou een tweede periode als wethouder door hem gezien worden als een tweede geschenk.

We nemen afscheid van wethouders die hun hart aan Meppel hebben verpand, aldus Westmaas.

Een stad overleeft alleen vernieuwing als zij niet alleen haar grenzen kent, maar die ook weet te verleggen naar de norm van de toekomende tijd. Daarvoor zijn bestuurders nodig die tegen de waan van dag in zicht houden op de echte veranderingen; die bewust aansturen op nog niet verkende verten. Niet elke ontdekkingsreis loopt dan goed af natuurlijk, maar de echte bestuurder laat zich daardoor niet uit het veld slaan.

Hieronder volgt de integrale redevoeringen van burgemeester Westmaas.

Afscheid wethouder Zwaan
Met Wim Zwaan heb ik veel gemeen. Allereerst was hij mijn directe voorganger. Vier maanden was hij, na het vertrek van Burgemeester Den Oudsten, als waarnemend burgemeester de hoeder van stad en land. Dat deed hij met heel veel plezier en die periode – dat weet ik zeker – heeft hem heel veel voldoening gegeven. Wim is bovendien net als ik een man die voor Meppel Flevolander was. Een man van het nieuwe land. Zonder verleden zeggen sommigen dan. Maar wel met veel visie kunnen we in het geval van wethouder Zwaan gerust zeggen.

Een man met een brede belangstelling. Als fractievoorzitter maakte hij al naam door samen met anderen het Meppeler expositiecentrum van de bezuinigingen te redden. Kunst en cultuur, het geestelijke, gaat voor het financiële. In dat geestelijke heeft hij zich breder dan de gemeente ingezet, met name voor het Humanistisch Verbond. Wim Zwaan is zonder overdrijving dé man van de ontwikkelingsvisie Meppel 2030. Zijn overtuiging is dat structuren mee de samenleving bepalen en vanuit die overtuiging heeft hij zich ingezet voor een bevolkingsbreed denken over het samen maken van de toekomst.

Toekomst
Toekomst is dat wat op je toekomt en zo heeft hij in zijn periode de toekomst meegemaakt. Met nieuwe woningen in Oosterboer, in de Haveltermade, in het Centrum, in Danninge Erve. en uiteindelijk in de Berggierslanden. Uiteindelijk want de toekomst kwam in de Berggierslanden niet vanzelf. Pas na vijftien jaar strijd met andere overheden, projectontwikkelaars en individuele inwoners kon er worden gebouwd. Kan straks zelfs de hoogspanningsleiding onder de grond verdwijnen, want Wim is in zijn periode ook de man van het `voorzorgbeginsel' geworden. Van zoveel mogelijk extra inspanning nu, om mogelijke schade later te voorkomen.

Om zijn visie te onderbouwen en vaste grond te geven verzamelde hij altijd mensen om zich heen om te brainstormen. Flip-overblokken heeft Wim daarbij volgeschreven. Dan was Wim de Leonardo da Vinci van onze tijd. Historici zullen nog generaties lang moeten werken om alle ideeën te ontcijferen en van een beschouwing te voorzien.

Wim is ook altijd de ontdekkingsreiziger van het College geweest. Waar is Wim? In Brussel, in Marokko, in Most. Wim kent de wereld. En iedereen kent Wim! Onophoudelijk probeerde hij mensen te betrekken bij zijn levenswerk, het openbaar bestuur. De Jongerenraad, de Marokkaanse vereniging, zijn creativiteit droogt nooit op.

Of hij daarmee altijd de hele mensheid bereikte, was voor hem geen vraag. Wim hoort qua aard en idee bij de voorhoede, de verdediging is meer iets voor de andere leden van het team. Toch was het middenveld de plek waar hij het liefst speelde. Met zijn mensen in wijkcentrum De Poele. In de Meppeler horeca natuurlijk en de laatste jaren ook bij DOS'46 in Nijeveen.

Thuis
Is hij dan nooit thuis? Inderdaad Wim is nooit thuis. Wim is altijd in beweging. In het stadhuis kennen we hem niet anders. Hij is de man die aan komt lopen, juist als de vergadering begint. Die direct de discussie aan kan gaan. Als geen ander van het ene onderwerp naar het andere kan schakelen. Een man waar niemand echt ruzie mee kan krijgen. Zijn verdienste ligt daarom in het bijeenbrengen van mensen. In het bemiddelen. In de stadsvernieuwing heeft hij met dit welhaast unieke talent kunnen excelleren. Hij bracht zelfs gemeente en Woonconcept weer bij elkaar.

Hij kon ook over grenzen in de Meppeler politiek heenkijken. Soms hebben wij ons wel eens afgevraagd of Meppel niet een beetje klein was voor Wim. Maar dan was hij altijd weer in staat om onze grenzen te verleggen waardoor Meppel weer groot genoeg was voor Wim en zijn idealen. Om ons in te laten zien dat veel van onze problemen betrekkelijk zijn als wij de wereld beschouwen. En dat is een niet genoeg te prijzen verdienste. Een verdienste die misschien wel iets meer begrip verdiende dan hij in het tijdperk van dualisme kreeg.

Wim koos er niet voor om na de verkiezingen de politiek de rug toe te keren. Geen moment is dat bij hem opgekomen. Waar anderen al aan het opruimen waren was hij nog bezig met plannen van nieuwe afspraken, het uitwisselen van nieuwe ideeën. Het loopt allemaal anders, maar onverwachte wendingen in het leven zijn ook de kansen die de creatieve geest nodig heeft om zich verder te ontwikkelen.

Afscheid Rinus Scholtus
Rinus Scholtus is een bescheiden man. Dat is eigenlijk vreemd, want hij is in het College de Wethouder van Emancipatie geweest. Daarbij verwacht je enig rumoer, want om gelijke behandeling te krijgen moet je toch laten merken dat je er bent. Vanaf zijn eerste dag als wethouder heeft Rinus geleefd in het besef dat het voor hem als vertegenwoordiger van een in Meppel niet al te grote politieke stroming bijzonder is om mee te besturen. Is hij daarmee te voorzichtig geweest? Is hij op sommige momenten te veel de confrontatie uit de weg gegaan? Absoluut niet. Hij koos voor de juiste momenten om dat waarvoor hij beleids- en gevoelsmatig stond met overtuiging te realiseren

Rinus is een leraar, iemand die anderen graag wat meegeeft. Vooral één uitspraak van hem is ons bijgebleven: Het is gemakkelijker ruzie te krijgen dan om ruzie weer bij te leggen, of beter nog, te doen vergeten.

Rinus heeft als wethouder goede jaren gekend, maar het is niet zijn karakter om dat ook uit te stralen. Dat doe je niet. Kijk naar Rinus' vervoermiddelen: hij denkt nog graag aan de tijd dat hij zelf aan zijn auto kon knutselen. Dat is hem helemaal.

Wat hij doet, wil hij volledig kunnen doorgronden. Hij was dus de eerste portefeuillehouder automatisering die snapte waar het om ging. Een helpdesk heeft hij nooit nodig! Zelf anderen op weg helpen, dat is zijn overtuiging. Het is daarom geen wonder dat hij een enthousiaste schare medewerkers om zich heen verzamelde. En dat voor een wethouder die zijn goede werken het liefst in stilte deed.

Loftuitingen
Rinus Scholtus als bekende Meppeler. Het kan hem alleen een gevoel van lichte afkeer hebben gegeven. Rinus houdt niet van openbare lofuitingen in zijn richting. Maar ook de kranten hebben de afgelopen maanden niet anders dan prijzende woorden over hem geschreven. Als die dat doen dan is dat helemaal verdiend met jouw wijze van aanpakken van jouw opdracht als wethouder.

Rinus was een wethouder die collegialiteit met een hoofdletter schreef en die het respect van de inwoners en van de Raad meer dan verdiend. Bijna zou je zeggen: Rinus geniet er nou eens van. Rust eens even op je lauweren en neem de dank van de Meppeler gemeenschap aan. Het is echt en gemeend!

Net zo echt en gemeend als de lof voor je raadslidmaatschap in het verleden was. Toen je als éénmansfractie het geweten van de Raad mocht vormen. Toen je als enige van de raadsleden over alle onderwerpen het woord mocht voeren. Meestal ook nog als laatste, zodat je - gehoord de discussie - daar alleen nog maar verstandige woorden aan kon toevoegen. Daarmee werd balans en diepgang bij de finale besluitvorming toegevoegd. Voordat jij nu straks daarover iets relativerends gaat zeggen, zeg ik het maar. Jij had natuurlijk dan gezegd dat je wel het langst had kunnen nadenken en geholpen werd door andere fracties die voor je al het nodige voor de verdieping al hadden meegegeven.

Luisteren
Prima, maar ik blijf er bij, je moet het wel kunnen verwoorden. Dat talent had jij zonder meer. Je toonde daarmee dat je goed kunt luisteren en dat je ieders overtuiging wil laten meewegen in jouw beschouwingen. Ook als wethouder heb je altijd getoond dat je er zat voor de gehele, rijk geschakeerde, samenleving. Een wethouder is er naar jouw opvatting immers voor iedereen. En iedereen moet mee kunnen doen in de samenleving. In de voorbereiding van de uitvoering van de nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning heb je dat ook nog eens zoveel mogelijk benadrukt. En bij de discussie over de huisvesting van scholengemeenschap Stad en Esch heeft ieder duidelijk kunnen merken waar jouw gevoel ligt en hoe je daar als geen ander mee om kunt gaan.

Dat gevoel ligt midden in de samenleving. Met uiterste krachtinspanning proberen iedereen te betrekken bij de grote waarden waar wij allen voor staan. Niet om grote woorden te kunnen spreken, niet om ons gelijk te belijden. Neen, gewoon elke dag hard werken om het leven voor iedereen leefbaar te maken. Om mensen te helpen aan een betere toekomst. Daar is voor jou niets hoogdravends of bovenmenselijks aan. Dat is de werkelijke emancipatie. Wij danken je er vandaag voor dat je dat met ons hebt willen delen.

bron: www.meppelercourant.nl