Leveringsaktes, bouwtekeningen van ruim voor 1991 en een kadastraal uittreksel van de woning van Marnix Barelds aan het Noordeinde waar duidelijk de bestemming ‘wonen’ staat. Het kan de wethouder niet vermurwen. Hij persisteert in zijn weigering om een verklaring af te geven dat er gewoond mag worden. De stukken tonen namelijk niet aan dat er in de woning sinds 1991 daadwerkelijk is gewoond. Vandaar.

Barelds: „Hij had een enorm wollig verhaal, maar het kwam er op neer dat dit geen bewijs is dat er al jaren op dit adres wordt gewoond.”

De arbeidershuisjes onder de rook van de Agrifirm zijn al meer dan honderd jaar in gebruik als woning, zonder dat er officieel een woonbestemming op de huizen ligt. Dat was jarenlang in de praktijk geen enkel probleem, maar door veranderende regelgeving zijn woningen zonder woonbestemming nauwelijks nog wat waard. Overwaarde opnemen wordt voor eigenaren vrijwel onmogelijk. Bewoners kunnen een volgende stap in hun wooncarrière op hun buik schrijven, want de woning is zo goed als waardeloos.

‘Bewoners zijn gegijzeld’

Dat probleem vervalt als de woningen onder het overgangsrecht vallen, maar dan moeten eigenaren, zo bleek afgelopen zomer, aantonen dat de woning sinds 1991 bewoond is geweest. Daarbij zou de gemeente Meppel kunnen helpen (die houdt precies bij wie waar woont en int belastingen), maar die zegt dat niet te kunnen. Kortom, de bewoners zit- ten klem. Ze worden gegijzeld, aldus hun advocaat. Verkopen kan niet, overwaarde opnemen is onmogelijk. De papieren die Barelds meenam naar het stadhuis brengen daar geen verandering in. De koffie was nog warm toen Barelds besloot weer op te stappen. „Ik vraag aan de vorige bewoner, die er zijn hele leven heeft gewoond of hij daarvan een verklaring wil afgegeven.”