Dit doen we in de vorm van een interview.

Wicher, als afscheid beginnen we met een terugblik.
Waarom ben je de politiek ingegaan?
--Toen ik er voor koos wat minder les te gaan geven aan het Meandercollege in Zwolle, waar ik 15 jaar docent economie was, dacht ik: politiek moet dus wel lukken. Ik heb 25 jaar ervaring in het zakenleven en 15 jaar in het onderwijs en als leraar economie begrijp ik dat wel. Achteraf kan ik zeggen: ik zat goed fout.
Politiek is een heel ander leven. Ander taalgebruik. Andere omgangsvormen. Vaak het zo zeggen en eigenlijk iets anders bedoelen.
Ik ben de politiek ingerold, omdat de toenmalige GPV/RPF-fractie al maanden op zoek was naar enkele kandidaten die in geval van nood in konden springen. Toen heb ik gezegd: ”Ik ben van plan iets minder te gaan werken, dus tijd zal ik hebben, maar ik heb op dit moment niets wat me politiek trekt, dus als het bestuur zich daarin kan vinden, ben ik eventueel beschikbaar en bereid.
Waar ik vooral aan moest wennen, was het langzame van de politiek: een besluit wat je neemt, kan wel pas over 4 jaar worden uitgevoerd. Als je net, zoals ik, 25 jaar verkoopervaring hebt in het bedrijfsleven, dan ben je gewend, om te zeggen: ‘Wat is het probleem?” Dan gaan we proberen dat zo op te lossen, en als het zo niet gaat proberen we volgende week iets anders. Maar zo werkt de politiek niet!

Hoe ging het in de politiek in 1997?
- Ik kreeg een telefoontje van de toenmalige voorzitter die mij vroeg of ik niet op de lijst wilde als tweede man, om Ries de Vries te kunnen bijstaan in tijden van nood. Toen er in 1998 verkiezingen kwamen, stond ik als tweede man op de lijst en werd schaduwfractielid.
Bij de collegebesprekingen, die altijd direct op de verkiezingen volgen, hebben we gezegd: GPV/RPF wil dit college gedogen mits er geen principeverschillen ontstaan (gedogen wil zeggen, dat je mee stemt met de voorstellen die men doet, anders ben je immers –de oppositie). Dus wij werken positief mee met dit college mits wij het Duo-raadslidmaatschap krijgen en wij regelmatig op de hoogte gehouden worden van de gemeentelijke ontwikkelingen. Als je namelijk coalitiepartij bent, krijg je alle informatie direct omdat jouw eigen wethouder lid is van B en W en lid van de fractie. Als je geen wethouder in het college had, kreeg je ook geen informatie, de andere partijen hadden daar hun wethouder voor.
Van 1998-2002 heb ik alle commissievergaderingen bezocht om me in te werken, en om op de hoogte te raken van de politiek, want in het onderwijs had ik heel iets anders geleerd. Ook heel belangrijk is het om commissievergaderingen te bezoeken om de andere raadsleden te kennen en hun manieren hoe ze iets zeggen of bedoelen, want daar moet je in de praktijk op reageren. Ik ging dus ook naar openbare vergaderingen van bijvoorbeeld de PvdA. Ik wilde weten: ”wat bezielt die mensen nou?” dan kon ik ze misschien begrijpen. Ik was er bijv. bij, toen Ad Melkert in Ogterop was. Ik heb toen gedacht, die man wordt het niet. Hij sprak namelijk niet met de mensen, maar tegen de mensen. Er was niet echt contact, niet met mij maar ook niet met de echte PvdA leden, dat kon je zien en horen.

Wat gebeurde er na de verkiezingen van 2002?
- Ik was toen lijsttrekker, met Roel Veerman op de tweede plaats. We waren verwonderd en dankbaar dat we, omdat we een paar reststemmen meer hadden dan het CDA, op het nippertje een tweede zetel kregen. Dat was een wonder. We werden rijk gezegend, nu konden we het werk verdelen.
Het gaf ons een blij gevoel dat zoveel mensen op je stemmen. Het betekent dat zoveel mensen je vertrouwen. Dank zij het feit dat we Rinus Scholtus mochten voordragen als kandidaat-wethouder. Men hield rekening met ons.
Nadat het Sterk Meppel als grootste partij niet was gelukt om een college te vormen, nam de PvdA het stokje over. Dat gaf vier jaar geleden de ruimte voor Rinus om als wethouder voor de ChristenUnie in het college plaats te nemen. Achteraf kreeg ik juist in die tijd mijn eerste gezondheidsproblemen, en Roel is bijna direct al benoemd tot woordvoerder van de partij. Ik heb dit werk 4 jaar kunnen doen en ik vind het jammer dat ik niet meer betekenen kon voor Roel. Gelukkig heb ik nog veel dingen kunnen doen. Dat heeft mij veel voldoening gegeven.

Wat vond je jammer in deze 4 jaar?
--Uitbreiding van de koopzondagen, maar dat begrijpt een ieder.
Dat was eigenlijk de eerste breuk in de coalitie, want in een coalitie spreek je af dat je rekening houdt met elkaars principes. Dat Stem dat niet doet is wel bekend, maar de nieuwe VVD raadsleden hebben door hun neo-liberale gezindheid geen boodschap aan gentlemen-agreements en de fractievoorzitter van de VVD had zijn jonge mensen niet meer in de hand. Toen is dus eigenlijk al de verkiezingsstrijd voor dit jaar begonnen.
In de vereniging hebben we inmiddels een groep van eensgezinde mensen die nu gezamenlijk hun schouders eronder kunnen zetten. In de tijd van Ries de Vries was het solowerk.
Nu zijn er twee raadsleden èn twee duo-raadsleden èn een wethouder èn twee schaduwfractieleden. Er is deze afgelopen periode veel en goed werk verricht.

Na 4 jaar ga je stoppen. Waarom?
--- Vanwege mijn gezondheid èn om plaats te maken voor jongeren!

Schuif je de hele politiek aan de kant?
--- Uit nieuwsgierigheid zullen jullie me af en toe nog wel eens zien en ik wil oude raadsbesluiten nog wel uitgevoerd zien worden. Bovendien ben ik ook wel (soms hinderlijk) nieuwsgierig en wil graag zien hoe de ”nieuwen” het doen in de praktijk.

Wat is het laatste wat je wilt zeggen?
---Na 8 jaar inzet, op een leeftijd waarop de meeste mensen zeggen ”Geef mijn portie maar aan fikkie”, ben ik dankbaar dat ik dit heb kunnen doen, en ik wens dan ook dat de ChristenUnie een betrouwbare partij is en een betrouwbare partner blijft in de raad en eventueel in het college. Ik hoop van ganser harte dat Rinus de tijd gegund wordt zijn werk de komende 4 jaar af te maken.